Er komt geen einde aan...

We beginnen met een lekkere foute kongingslied quote "De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier". Een rare zin maar zo voelt het wel. De laatste weken eigenlijk maanden hebben we echt uitgekeken naar dit moment en nu is het eindelijk zo ver.  

We gaan naar Nieuw Zeeland!!!!!
 

We reizen dit jaar licht....ahum. 2 tassen a 27 kg, 2 Carry On’s en een rugzak... Ik hoop dat het in de camper past.....

Zondag middag hebben we Luna naar Bertil en Wil gebracht waar ze de eerste twee weken van onze vakantie zal logeren. We zullen Luna erg missen maar we weten ook dat ze in goede handen is.

Elt komt ons ophalen, omdat wij dat zo aardig vinden mag hij de afwas nog even doen. Daarna is het tassen inladen en naar Lya. Jeroen, Pascal en 

Opa zijn daar al. We eten gezellig met zijn alle Hollandse pot met zelfgemaakte appelmoes heerlijk. Elt en lya brengen ons weg naar Schiphol. Waar het regent dat het giet. We kunnen ons geen beter weer voorstellen om afscheid te nemen. Sorry..

Op Schiphol kopen we in de hollandwinkel nog 3 Holland kerstballen om cadeau te  geven aan tante Vi en de rest van de familie. In het vliegtuig vragen we ons af of dit wel het meest logische cadeau is... Hebben ze in nieuw zeeland wel een kerstboom....

Het inchecken en boarden gaat voorspoedig. Net als de  vlucht van 6 uur naar Dubai. Het vliegtuig wordt een eind van de terminal geparkeerd zeker nog een kwartier met de bus en we hadden al vertraging opgelopen... Dat wordt dus opschieten. We hebben wel geteld 5 minuten om te plassen voor we weer moeten boarden voor de vlucht naar Sydney. So long voor even de benen strekken. We hebben in dit toestel een mooi plekje achteraan met een vrije stoel naast ons. Dat wordt heerlijk breed uit zitten en slapen, dat ook goed lukt. We merken wel dat we gedesoriënteerd raken. Het is een rare gewaarwording als je het raampje open doet en daglicht verwacht en het daadwerkelijk midden in de nacht is. 

Wow… wat een gedoe in Sydney. Omdat de reis naar Christchurch te ver van te voren was konden onze boardingpassen niet worden geprint op Schiphol. In Sydney moesten we dan naar de transferbalie om dat alsnog te doen. Wij dus netjes naar de transferbalie voor onze boardingpassen. Appeltje eitje dachten we..... Is er een probleem met Josien haar paspoort waardoor ze Australië wel in mag maar niet meer uit.... We hebben 45 minuten moeten wachten voordat de man achter de balie er uit was met de immigratie. Gelukt, dachten we.... 30 minuten voor vertrek wordt Josien omgeroepen met het verzoek naar de gate te gaan. Weer hetzelfde probleem. Een half uur later en weer een telefoontje naar de immigratie dienst verder, mag Josien het vliegtuig in. Gelukkig hoefde we door dit voorval niet meer in de rij te staan voor het boarden en mogen we als een van de eerste het vliegtuig in. Oh ja, we hebben de eerste kerstboom gespot in Sydney, die hebben ze hier dus ook.

Whoehoe we zijn in Christchurch. Op naar de camperverhuur! Het gifgroene busje voor de transfer naar het ophaalstation is zo gevonden. We worden geholpen door wat het lijkt iemand die het nog moet leren. Ik denk dat het zo’n beetje 40 minuten heeft geduurd voordat we uiteindelijk de sleutels krijgen en de uitleg van de camper begint. Die denk ik om te compenseren hooguit 2 minuten duurde. Wel nog ontdekt dat de gaspitten niet aan blijven, dit wordt ter plekke gelijk gemaakt. De rest vinden we onderweg wel uit. Deze camper is zo basic dat het nooit moeilijk kan zijn. 

Na deze tijdsverspilling zijn we naar het hotel gereden en lekker wat gegeten bij een Italiaans restaurant vlakbij.  Als afsluiter maken we een plannetje hoe we morgenochtend al onze  spullen in de camper gaan krijgen..  Er is zoveel minder opbergruimte dan we dachten, maar het gaat lukken... Nu lekker slapen in een echt bed. We kijken uit naar morgen.